[admin]

•   Dorota Laskowska




Mandatory Credit: Photo by Jenny Norquist / Mood Board / Rex Features ( 1262181a ) MODEL RELEASED Boy (7-9) sitting on floor, watching cartoons in television Television



Logopedzi bijÂą na alarm. KaÂżdego roku drastycznie roÂśnie liczba dzieci z zaburzeniami komunikacji, koncentracji oraz majÂących problemy z naukÂą i agresjÂą. „Jednym z waÂżniejszych zaleceĂą przekazywanych rodzicom dzieci z zaburzeniami rozwojowymi i opóŸnionym rozwojem mowy jest koniecznoœÌ caÂłkowitej rezygnacji z korzystania z telewizora” – mĂłwi prof. Jagoda CieszyĂąska


Jesteœmy zachwyceni, gdy dwulatek potrafi odblokowaÌ smartfona i znaleŸÌ swoj¹ ulubion¹ aplikacjê z bajkami. Uto¿samiamy tê zdolnoœÌ z niebywa³¹ inteligencj¹ m³odego pokolenia. Jak jednak t³umaczy prof. Jagoda Cieszyùska, nie jest to przejaw m¹droœci dziecka, lecz intuicja. Zaœ dostêp do nowych technologii u dzieci w tak m³odym wieku mo¿e nieœÌ ze sob¹ ogromne i czêsto nieodwracalne ju¿ konsekwencje. Jak pokazuj¹ badania, w Polsce ponad 40 proc. rocznych i dwuletnich dzieci korzysta z urz¹dzeù mobilnych. Wœród nich co trzecie dziecko korzysta z nich niemal codziennie.


DOROTA LASKOWSKA: W swojej codziennej pracy czĂŞsto wskazuje pani na negatywny wpÂływ nowych technologii na rozwĂłj dzieci. O jakich problemach mĂłwimy?


PROF. JAGODA CIESZYÑSKA*: DostĂŞpnych jest juÂż wiele badaĂą, ktĂłre pokazujÂą, co dzieje siĂŞ po dwudziestu paru latach z dzieĂŚmi, ktĂłre od maÂłego przesiadywaÂły przed telewizorem. Zawsze jest to odwrotnie skorelowane z ich póŸniejszym wyksztaÂłceniem akademickim – im mniej telewizji, tym lepsze wyksztaÂłcenie. Doskonale pokazuje to teÂż przykÂład badaĂą, ktĂłre przeprowadzono w Kanadzie. Znaleziono trzy wioski, do ktĂłrych nie docieraÂł jeszcze sygnaÂł telewizji, przebadano rozwĂłj mieszkajÂących w nich dzieci pod kÂątem jĂŞzyka, pamiĂŞci, tempa uczenia siĂŞ. OczywiÂście, po jakimÂś czasie nowe technologie tam dotarÂły. MinĂŞÂły kolejne lata i przeprowadzono badania z udziaÂłem rodzeĂąstw tych dzieci, czyli tych, ktĂłre mogÂły juÂż swobodnie oglÂądaĂŚ telewizjĂŞ. Ró¿nice w sposobach i tempie uczenia siĂŞ obu grup byÂły ogromne.
 




„DziÂś dziecko nie patrzy na nas, tylko w ekran. Nie rozumie nas, nie umie czytaĂŚ emocji, ale teÂż nie umie ich wyraÂżaĂŚ” (EAST NEWS)


Telewizja ogÂłupia?


PrzywoÂłam sesjĂŞ fotograficznÂą Donny Stevens, ktĂłra zrobiÂła zdjĂŞcia dzieciom podczas oglÂądania telewizji. Ich twarze sÂą caÂłkowicie pozbawione mimiki. Dzieci majÂą otwarte usta oraz – co mnie kompletnie przeraziÂło – zwykle przymkniĂŞte jedno oko. Takie ró¿nice w oglÂądaniu obrazu, miĂŞdzy jednym a drugim okiem, powodujÂą wy³¹czanie pewnych struktur korowych. Gdy zobaczyÂłam wyniki tej sesji, zrozumiaÂłam, dlaczego dzieci majÂą coraz wiĂŞksze problemy z percepcjÂą obrazĂłw statycznych, takich jak ilustracje w ksi¹¿kach i teksty.


U³o¿enie historyjki obrazkowej dla niektórych czterolatków jest ogromnie trudne. One widz¹, co jest na obrazkach, ale nie potrafi¹ dostrzec elementów, które wskazuj¹ na pewn¹ linearnoœÌ historii. Nie rozumiej¹, ¿e najpierw trzeba u³o¿yÌ obrazek z myszkami, które wychodz¹ z dziurki, potem jedna wychodzi na stó³, jedz¹ serek, a na koùcu serek znika. Badam dzieci od 40 lat, kiedyœ nie by³o takich problemów.


Ale czy to na pewno wina nowych technologii, czy mo¿e wychowania? Rodzice czêsto podkreœlaj¹, ¿e dziœ bez w³¹czonej bajki ubranie dziecka czy nakarmienie go graniczy z cudem.]


A jak my wczeœniej ¿yliœmy? Rodzice czêsto powtarzaj¹, ¿e przecie¿ œwiat siê zmieni³ i nale¿y dawaÌ dzieciom to, co jest wokó³ nich. Ale jeœliby iœÌ tym tropem, to czy kilkumiesiêcznemu dziecku dajemy frytki do jedzenia? Wiadomo, ¿e taki maluch tego nie trawi. Tak samo jak mózg ma³ego dziecka jeszcze nie jest gotowy do korzystania z wysokich technologii. Daj¹c tak ma³ym dzieciom do rêki smartfon czy w³¹czaj¹c telewizjê, nara¿amy je na ogromne konsekwencje, z którymi bêd¹ siê musia³y borykaÌ w ca³ym swoim doros³ym ¿yciu.


KiedyÂś dziecko potrafiÂło czytaĂŚ emocje na naszej twarzy. WidziaÂło nasze zniecierpliwienie i srogÂą minĂŞ, ktĂłre mĂłwiÂły, Âże koniec zabawy, Âże musimy juÂż wychodziĂŚ. WidziaÂło uÂśmiech na naszej twarzy, gdy Âładnie jadÂło. DziÂś dziecko nie patrzy na nas, tylko w ekran. Nie rozumie nas, nie umie czytaĂŚ emocji, ale teÂż nie umie ich wyraÂżaĂŚ.

.

[admin]

.





MĂłzg kilkumiesiĂŞcznego dziecka nie jest gotowy do korzystania z wysokich technologii (EAST NEWS)


Jaki jeszcze negatywny wpÂływ na dzieci majÂą nowe technologie ?



Najczêœciej dzieci zaczynaj¹ ogl¹daÌ telewizjê miêdzy 9. a 10. miesi¹cem ¿ycia. To okres, kiedy potrafi¹ ju¿ siedzieÌ i mo¿na je na chwilê zaj¹Ì telewizj¹, a my w tym czasie mo¿emy skupiÌ siê na swoich obowi¹zkach. Liczne badania wskazuj¹, ¿e dzieci pomiêdzy 8. a 15. miesi¹cem ¿ycia powinny intensywnie ÌwiczyÌ akomodacjê oka, czyli przystosowanie siê soczewki do obrazów znajduj¹cych siê od niej w ró¿nej odleg³oœci. Dziecko zaczyna siê powoli przemieszczaÌ i mo¿e ogl¹daÌ otaczaj¹c¹ je rzeczywistoœÌ. Tak najlepiej Ìwiczy siê akomodacjê. Ale gdy dziecko patrzy w ekran, te ruchy akomodacyjne s¹ eliminowane.


Podczas oglÂądania otaczajÂącego Âświata miĂŞÂśnie gaÂłek ocznych muszÂą reagowaĂŚ na nieustannie zmieniajÂące siĂŞ odlegÂłoÂści. Na kaÂżde 20 sekund swobodnej percepcji wzrokowej zarejestrowano od 40 do 100 ruchĂłw miĂŞÂśni oczu, a podczas lektury – od 40 do 55 ruchĂłw. OdlegÂłoœÌ oczu w czasie oglÂądania obrazĂłw na ekranie telewizora, komputera, tabletu czy smartfona jest wci¹¿ taka sama. GaÂłki oczne zachowujÂą sta³¹ pozycjĂŞ, a rejestrowane ruchy gaÂłek ocznych wynoszÂą od 5 do 7.


Percepcja obrazĂłw na ekranie eliminuje ruchy akomodacyjne, zawĂŞÂża pole widzenia do niewielkiego wycinka. Ekran telewizyjny o wielkoÂści 12 na 16 cali ogranicza widzenie do 6–7 stopni, podczas gdy w trakcie swobodnego oglÂądania otoczenia oczy poruszajÂą siĂŞ w polu widzenia do 200 stopni. To sÂą ogromne ró¿nice. Widzimy tu bardzo du¿¹ ingerencjĂŞ w budowanie po³¹czeĂą korowych. Bezruch oczu wywoÂłuje u dzieci stan odrĂŞtwienia (zahamowanie ruchu), znacznie maleje czĂŞstotliwoœÌ fal beta, obserwowany jest wzrost fal alfa, co oznacza funkcjonowanie na pograniczu jawy i snu.


A gdybyÂśmy pozwolili dziecku oglÂądaĂŚ telewizjĂŞ tylko przez 30 minut dziennie? Czy nadal bĂŞdzie to miaÂło wpÂływ na ĂŚwiczenia akomodacji?


Wed³ug mnie dziecko nie powinno mieÌ ¿adnego kontaktu z nowymi technologiami, dopóki nie nauczy siê budowaÌ pe³nych zdaù i zadawaÌ pytaù. W dzisiejszych czasach wiêkszoœÌ programów dla dzieci, bajek czy nawet filmów dla doros³ych nagrywana jest w taki sposób, by przyci¹gn¹Ì nasz¹ uwagê. Badania pokazuj¹, ¿e utrzymanie uwagi, szczególnie w przypadku dzieci, wymaga szybkiej zmiany obrazu i dŸwiêku.
 




Bezruch oczu, ktĂłry wystĂŞpuje podczas oglÂądania telewizji, wywoÂłuje u dzieci stan odrĂŞtwienia (EAST NEWS)


Naukowcy wskazujÂą, Âże istnieje coÂś takiego, jak poÂłowa brakujÂącej sekundy do scalenia obrazu. Dla porĂłwnania, w teatrze wszystko dzieje siĂŞ znaczniej wolniej. Mamy czas, Âżeby zastanowiĂŚ siĂŞ nad tym, co widzimy, dokonaĂŚ wewnĂŞtrznej werbalizacji. Na filmie tego czasu nie ma. Ta poÂłowa brakujÂącej sekundy powoduje, Âże dzieci mogÂą wielokrotnie obejrzeĂŚ ten sam film, bajkĂŞ, nie rozumiejÂąc akcji i nie potrafiÂąc opowiedzieĂŚ, co wÂłaÂśnie widziaÂły.


Mo¿e jakimœ wyjœciem w zwi¹zku z tym by³oby w³¹czanie dzieciom starych bajek, w których tempo akcji nie by³o takie szybkie?


Oczywiœcie, je¿eli ju¿ mamy im w³¹czyÌ bajkê, to siêgnijmy po tak¹ z dawnych lat, gdy tempo akcji nie by³o tak zawrotne i kiedy jest czas na zastanowienie siê na tym, co widzimy. Ale w takiej sytuacji powinniœmy usi¹œÌ z dzieckiem obok i rozmawiaÌ z nim o tym, co dzieje siê na ekranie. Trzeba nauczyÌ dzieci tej wewnêtrznej werbalizacji. Tak¿e tutaj mówimy o okresie, kiedy dziecko rozumie ju¿ przekaz jêzykowy i prowadzi z doros³ym dialog, a nie kiedy ma kilka miesiêcy. Je¿eli poczekamy, a nastêpnie bêdziemy z dzieckiem w m¹dry sposób ogl¹daÌ telewizjê, to sami zobaczymy, ¿e dzieci nie bêd¹ chcia³y bezmyœlnie ogl¹daÌ takich bajek, które s¹ pozbawione logiki sekwencji zdarzeù. Same stwierdz¹, ¿e to nie ma sensu.


Czy nowe technologie maj¹ wp³yw na póŸniejsze dysfunkcje, takie tak dysortografia czy dysleksja?


U dzieci, ktĂłre juÂż od wczesnych lat miaÂły kontakt z nowymi technologiami, dostrzegamy dwie zasadnicze dysfunkcje. PierwszÂą z nich jest stan nieustannego rozproszenia, czyli zaburzenia uwagi i trudnoÂści z dÂłuÂższym skupieniem siĂŞ na staÂłym obrazie. Druga to optodysleksja, czyli kÂłopoty z czytaniem. Dzieci czytajÂą znacznie wolniej, majÂą problem ze zrozumieniem tekstu. Jest to zwiÂązane wÂłaÂśnie z brakiem odpowiedniej liczby ruchĂłw gaÂłek ocznych i zdolnoÂści akomodacji. Pojawia siĂŞ jeszcze jeden, bardzo waÂżny problem, ktĂłry w psychologii nazywany jest brakiem wzajemnej obecnoÂści.


Co oznacza ten termin?
 




WspĂłlne oglÂądanie starych bajek uczy dzieci wewnĂŞtrznej werbalizacji (EAST NEWS)


Dziecko siedzi przed nieszczĂŞsnym telewizorem zazwyczaj samo. Rodzice wykorzystujÂą ten czas, Âżeby zaj¹Ì siĂŞ sprzÂątaniem, gotowaniem czy aby zwyczajnie mieĂŚ chwilĂŞ dla siebie. A to jest okres w rozwoju dziecka, gdy ono najwiĂŞcej chÂłonie – jeszcze nie wszystko rozumie, ale juÂż nieÂświadomie siĂŞ uczy. Dlatego, zamiast telewizji, potrzebna jest nieustanna interakcja z rodzicem. Dziecko, gapiÂąc siĂŞ w ekran, nie uczy siĂŞ spoÂłecznych zadaĂą, czyli przede wszystkim odczytywania wyrazu twarzy, uczenia siĂŞ wypowiedzi z kontekstu.


Dziecko nie zna wszystkich s³ów, którymi siê do niego zwracamy. Uczy siê tego, patrz¹c na nasze twarze, jak reagujemy, jak siê zachowujemy. Uczy siê ironii i rozumienia przenoœni. Twarz jest pierwszym tekstem, który dziecko czyta. Ale kiedy siedzi przed komputerem, telewizorem, to nie obserwuje mimiki rodziców, a tym samym nie wychwytuje emocji, zmian w wyrazie oczu.


Ale dziecko moÂże teÂż czytaĂŚ tĂŞ mimikĂŞ z twarzy swojego ulubionego bohatera bajki czy programu.


Niestety nie. To jest ten efekt braku po³owy sekundy. Wspó³czesne bajki, filmy, programy s¹ za szybko podawane. Nale¿y te¿ pamiêtaÌ, ¿e dzieci w tym wieku nie maj¹ zdolnoœci do postwerbalizacji. Inna sprawa, ¿e jak przyzwyczaimy dziecko do telewizji czy do gier, to potem bêdzie nam trudniej je od tego odzwyczaiÌ. I tu pojawia siê kolejny problem, jakim jest uzale¿nienie od gier. Dziecko bêdzie chcia³o graÌ coraz wiêcej, bo podczas grania wydzielaj¹ siê neuroprzekaŸniki nagrody, endorfiny, dopamina.


Jak przy kaÂżdym uzaleÂżnieniu, z czasem potrzebujemy coraz wiĂŞcej, by zaspokoiĂŚ potrzebĂŞ uzyskania neurobiologicznej nagrody. Warto tu zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ jeszcze na jednÂą kwestiĂŞ. Dobrze podsumowaÂł to zresztÂą Manfred Spitzer, ktĂłry zajmuje siĂŞ wpÂływem wysokich technologii na rozwĂłj dzieci: „Na strukturĂŞ mĂłzgu ma wpÂływ nie tylko to, czemu poÂświĂŞcamy duÂżo czasu, lecz takÂże to, czego nie robimy”.


A czego dzieci wspó³czeœnie nie robi¹?


Przede wszystkim bardzo maÂło siĂŞ ruszajÂą. ÂŚwiat bardzo siĂŞ zmieniÂł. KiedyÂś nie byÂło telewizji, a nawet jeÂśli byÂła, to nie byÂło tylu bajek i programĂłw dla dzieci, ktĂłre mogÂą istnieĂŚ w tle non stop. Nie byÂło smartfonĂłw, wiĂŞc wychodzÂąc gdzieÂś z dzieckiem, nie mogliÂśmy daĂŚ mu telefonu do rĂŞki, Âżeby siĂŞ czymÂś zajĂŞÂło. MusieliÂśmy z dzieckiem rozmawiaĂŚ, bawiĂŚ siĂŞ z nim caÂły czas. DziÂś rodzice nie wychodzÂą z dzieckiem codziennie na plac zabaw czy do parku.


Dzieci wozi siĂŞ samochodem na zajĂŞcia, zamiast wykorzystaĂŚ ten czas na spacer. Wspó³czeÂśnie dzieci bardzo maÂło chodzÂą, biegajÂą. Badania prowadzone sÂą juÂż od wielu lat i jasno wskazujÂą, Âże kontakt z nowymi technologiami w tak mÂłodym wieku skutkuje nie tylko tym, Âże dzieci majÂą coraz niÂższe wyniki w nauce, ale takÂże tym, Âże majÂą mniejszÂą aktywnoœÌ fizycznÂą, co skutkuje zmianami z samej budowie ciaÂła – pojawiajÂą siĂŞ problemy z krĂŞgosÂłupem, zapadniĂŞta klatka piersiowa, okrÂągÂłe plecy, zwiotczaÂłe miĂŞÂśnie i otyÂłoœÌ.

.

[admin]

.


Kiedy w takim razie moÂżemy oswajaĂŚ dziecko z nowymi technologiami?


Technologie sÂą nieuniknione i potrzebne, ale nie wtedy, gdy dziecko jest maÂłe. Optymalny okres to ten, gdy dziecko zacznie juÂż mĂłwiĂŚ. Nie pojedyncze sÂłowa, tylko kiedy zaczyna budowaĂŚ peÂłne zdania i kiedy wypracuje juÂż akomodacjĂŞ i ruchy gaÂłek ocznych. Do okoÂło drugiego roku Âżycia dziecko nie powinno obejrzeĂŚ nawet trzyminutowej bajki. Nie oznacza to jednak, Âże tym samym moÂżemy juÂż z czystym sumieniem daĂŚ dwulatkowi do rĂŞki smartfon, bo dziecko nie powinno uczyĂŚ siĂŞ Âświata na podstawie pÂłaskich obrazĂłw. Dziecko musi dotykaĂŚ, smakowaĂŚ, przeksztaÂłcaĂŚ, byĂŚ aktywne, aby budowaĂŚ pojĂŞcia.


Ale przecieÂż tak uczymy wÂłaÂśnie dzieci, z ksi¹¿eczki, z bajki. „To jest koĂą, a to jabÂłko”. Dziecko pokazuje, powtarza, zapamiĂŞtuje.


Najlepszym sposobem nauki maÂłych dzieci jest pokazanie im najpierw czegoÂś w Âświecie rzeczywistym. WeÂźmy przykÂład jabÂłka. Najpierw dajemy mu je do rĂŞki, pozwalamy wyczuĂŚ ksztaÂłt, fakturĂŞ, poczuĂŚ zapach, smak. Dopiero wtedy moÂżemy pokazaĂŚ dziecku jabÂłko na ekranie. Badania wykazaÂły, Âże przy odwrĂłconej kolejnoÂści poznania, czyli najpierw ekranu, dzieci czĂŞÂściej postrzegajÂą ruch, bez postrzegania ksztaÂłtu, co powoduje potem ogromne trudnoÂści w nauce geometrii, geografii, czytaniu map.
 




Nauka przez dotyk (a nie pÂłynÂąca z ekranu) ma korzystny wpÂływa na rozwĂłj dziecka (EAST NEWS)


Czy to prawda, Âże dzieci, ktĂłre od poczÂątku majÂą kontakt z nowymi technologiami sÂą „przesterowane” prawopó³kulowo? To znaczy,  Âże funkcje, za ktĂłre odpowiada prawa pó³kula, rozwijajÂą siĂŞ bardziej niÂż te, za ktĂłre odpowiada lewa?


Mózg dziecka wybiera dominuj¹c¹ dla ró¿nych funkcji pó³kulê. Prawa i lewa kora dziel¹ siê zadaniami. Lewa jest analityczna. Odpowiada za funkcje jêzykowe, logiczne myœlenie, liczenie, myœlenie analityczne, sekwencyjne, linearne, a tak¿e za rozumienie przyczyny i skutków. Im lepiej rozwija siê nasz jêzyk, tym lepiej rozwija siê lewa kora. Prawa zaœ odpowiada za funkcje symultaniczne i ca³oœciowe, czyli ca³oœciowe rozpoznawanie obrazu, tak¿e ca³oœciowe czytanie wyrazów. Odpowiada za kreatywnoœÌ, wymyœla nowe rozwi¹zania, odpowiada te¿ za muzykê i przestrzeù.


KaÂżde zadanie uruchamia lewÂą i prawÂą korĂŞ. Niemniej to wÂłaÂśnie lewa warunkuje dalszy rozwĂłj intelektualny dziecka. Dziecko po przyjÂściu na Âświat aktywuje moÂżliwoÂści swojej lewej kory pod warunkiem, Âże dostaje to, co jest sekwencyjne i linearne. Obrazy statyczne sÂą potrzebne, by dziecko juÂż od poczÂątku mogÂło wykonywaĂŚ analityczne zadania. Nowe technologie dostarczajÂą zawrotnego tempa akcji, przez co dziecku trudniej skupiĂŚ siĂŞ potem na statycznym obrazie.


Czyli trudniej potem mu siĂŞ skupiĂŚ na nauce?


Nie tylko. MĂłzg potrzebuje czasu, Âżeby przygotowaĂŚ siĂŞ do wysokich technologii, a my maÂłym dzieciom tego czasu nie dajemy. W efekcie one nie rozwijajÂą tego, co jest najwaÂżniejsze, czyli empatii i umiejĂŞtnoÂści wchodzenia w relacje spoÂłeczne. MoÂżna nie wiedzieĂŚ, jakie miasto jest stolicÂą Chorwacji albo ile to jest 7 x 8. Znajdziemy to w internecie. Ale jeÂśli dzieci nie rozumiejÂą przekazĂłw mimicznych, to jest to ogromny problem. CzĂŞsto sami nauczyciele w przedszkolu mĂłwiÂą, Âże dziÂś juÂż nie wystarczy zrobiĂŚ srogiej miny, Âżeby dzieci zrozumiaÂły, Âże coÂś robiÂą nie tak.
 




Edukacja pro-zwierzêca wp³ywa na rozwój empatii (ANDRZEJ STAWIÑSKI / REPORTER)


Dzieci tego nie czytaj¹. Empatia to najwa¿niejszy aspekt wychowania. Nie chodzi o to, by wszystkie dzieci mia³y czerwone paski i wygrywa³y olimpiady, ale o to, by potrafi³y zauwa¿yÌ, kiedy mama przysz³a zmêczona z pracy. Albo ¿eby mog³y stan¹Ì w obronie kolegi w szkole. To s¹ emocje, których wspó³czesne dzieci nie czytaj¹. Maj¹ niskie umiejêtnoœci jêzykowe i to nie tylko dotycz¹ce budowania zdaù, ale w³aœnie czytania takich regu³ spo³ecznych.


Czy te zdolnoÂści moÂżna w przyszÂłoÂści skorygowaĂŚ?


JeÂśli chodzi o empatiĂŞ, to niestety nie. Tego uczymy siĂŞ w bardzo mÂłodym wieku, mniej wiĂŞcej do szĂłstego roku Âżycia. NajwaÂżniejszy jest wÂłaÂśnie ten czas, kiedy dziecko zaczyna patrzeĂŚ na twarz i siĂŞ uÂśmiechaĂŚ, czyli od trzeciego miesiÂąca do piÂątego roku Âżycia. Wtedy gwaÂłtowanie roÂśnie struktura nazywana jÂądrem migdaÂłowatym. JeÂżeli dziecko nie ma wystarczajÂących bodÂźcĂłw, ktĂłre tĂŞ strukturĂŞ rozwijajÂą, potem nie da siĂŞ jej juÂż „dobudowaĂŚ”. Zasada jest taka: co sobie wychowamy do szĂłstego roku Âżycia, to nasze, a potem to juÂż trzeba tylko pokochaĂŚ – zmieniĂŚ siĂŞ tego nie da. Po³¹czenia korowe, ktĂłre powstajÂą u maÂłych dzieci, sÂą podstawÂą do budowania ich dalszego rozwoju.

#
 




*Prof. zw. dr hab. Jagoda CieszyĂąska – kieruje KatedrÂą Logopedii i ZaburzeĂą Rozwoju w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Jest psychologiem i logopedÂą, dyrektorem merytorycznym w Centrum Metody Krakowskiej. Prowadzi badania naukowe obejmujÂące zagadnienia dotyczÂące problemĂłw zwiÂązanych z dysleksjÂą, dwujĂŞzycznoÂściÂą i dyglosjÂą, metod diagnozowania dzieci z zaburzeniami komunikacji jĂŞzykowej i metod badania rozwoju funkcji poznawczych u dzieci w wieku niemowlĂŞcym, poniemowlĂŞcym i przedszkolnym.

#

Dorota Laskowska
Dziennikarka, autorka reportaÂży i wywiadĂłw o tematyce spoÂłecznej. W Âżyciu prywatnym i zawodowym kieruje siĂŞ zasadÂą, Âże dobre rzeczy inspirujÂą.

#


http://holistic.news/kiedy-dziecko-moze-zaczac-korzystac-z-nowych-technologii/?fbclid=IwAR1r4RfQzw8CuHg60U6vp7SNyEsLXpeMzjz5d0x7-qd2KzvYNxesfOWGtbw


.

[Hamlet]

http://www.naszaklasa.darmowefora.pl/index.php?topic=226.0